De eerste schade aan de auto is een feit. Vannacht is het groene pompoentje van het door Trudy gehaakte trekhaakmutsje gemold. Mogelijk door vandalisten of door nieuwsgierige macedoniërs die het groene balletje even wilden voelen. Maar het kan ook zijn dat het zwerfhondje dat ons de hele avond heeft geamuseerd, er aan geknabbeld heeft. Het was een heel leuk hondje, een poepie, een scheetje, een drolletje. Spits vond deze jonge pup maar zo-zo. Het was eigenlijk een ADHD pup. Net zoals Spits was, dus. Maar die gaf tekenen van jaloezie. Voordeel is dat Spits ineens heel goed luisterde. Net alsof hij weer bij ons in de gunst wilde komen. Hij had natuurlijk ook wel door dat wij weg waren van het hondje en vreesde serieuze concurrentie.
Kortom, wie het trekhaakbolletje heeft gemold weten we niet. Maar het gaat gehavend verder.
We zijn in Macedonie eigenlijk de grote weg niet afgeweest. Voor ons bestaat Macedonie dus uit een weg met bergen. Maar wat heet grote weg. Veel kuilen, en langsgroeven. Oppassen. Eindeloze kilometers met wegwerkzaamheden.
Overnacht bij een motel, omdat bij het tankstation op de plek waar er “camping” stond de weg was ingezakt.
Ook in Servie waar we nu zijn veel wegwerkzaamheden. Wat zeg ik, er zijn overal wegwerkzaamheden. Ook in Griekenland moesten we de nodige slingers maken en bypasses nemen. Maar het resultaat mag er dan ook zijn. Zo reed ik even terug op het fonkelnieuwe wegdek (één baan, waar ik op reed). Het was prachtig zwart, maagdelijk zonder strepen. Ook echt heerlijk rustig, geen autoś, niets. Alleen die mooie lange zwarte nieuwe baan. In de verte zag ik uiteindelijk toch nog wel wat autoś.
Dat bleek de wals te zijn die nog bezig was het asfalt vlak te maken….. Op het moment dat ik het zag was het te laat om iets anders te doen. In een split second maar besloten gewoon maar door te rijden en met een pokerface langs de mannen wegwerkers te rijden. Er staan nu mogelijk in een nieuw wegdek in Griekenland vier mooie sporen in het asfalt (we hebben dubbele banden achter). We hebben nu hele mooie zwarte banden!
Wat wel spannend is, is dan waar die weg dan naar toe leidt. Op een bepaald moment kom je op een onderharde weg met enorme kuilen, diep en met harde kanten….. Maar we zien nog wel grote diepe bandensporen van wegverkeer, dus dat moet ergens vandaan komen. De weg wordt smaller en smaller. Via via komen we op een boerenweg met veel agrarische bedrijven. Daar kan de camper net tussendoor. Leo blijft erg alert en waarschuwt me dat ik soms beter door een kuil kan rijden dan kan wegzakken in een zachte berm…. Dus we sjokken gemoedelijk verder, in de hoop dat we geen tegenligger tegenkomen. Aan het eind van de weg komen we water tegen en het idyllische strandje van vandeweek was dus het eindpunt van deze survival!
Nu in Servie. Opvallend schoon vergeleken macedonie en Griekenland.
Leo zijn arm wordt niet slechter dus we kijken het aan en gaan morgen wel de specialist bellen in nederland, zodat Leo direct naar het spreekuur kan als we thuis zijn.
Zit nu op een p bij een truckstop voor de nacht. Lekker wifi van het restaurant in de camper ontvangen. Facebook weer eens doorgelezen. ik kom vaak niet verder dan het posten van mijn blog.
Alles zijn gangetje. Vandaag veel kilometers gemaakt. En vanavond nog wat zitten filosoferen over de toekomst en keuzes die we moeten gaan maken. Ik voel er veel voor om voor leo te gaan zorgen via het PGB. Voor mij is de belangrijkste vraag in hoeverre ik nog wil blijven werken of projecten wil blijven doen (en dan in voorkomende gevallen derden inhuren), en in hoeverre dat op termijn uberhaupt nog kan. We denken met het pgb uit de voeten te kunnen. Het geeft ruimte als ik zou kiezen daarvoor volledig te gaan. Maar ik voel wel de consequenties. Wat over een paar jaar. Ga ik het missen? Velen zeggen dat het belangrijk is om “maatschappelijk betrokken” te blijven. Maar heb ik daar een baan bij nodig? Dat en duizend andere dingen spelen door mijn hoofd tijdens die kilometers….. En Leo heeft uiteraard ook zijn gedachtes. We zitten soms urenlang naast elkaar zonder een woord uit te wisselen. En dat is goed.
Vaak praten we ś avonds wel over alles. Overdag overigens kan ik Leo vaak slecht verstaan.
Nu inmiddels op het terras bij Tomy – nadat we gechecked hebben over we met Euroś kunnen betalen want het is geen Euroland. Aan de taart en de koffie.
Zo meteen op naar Kroatië……
Syl 
Geniet maar van de taart en koffie!!
En als jullie écht uitgepraat zijn ga dan maar overleggen óf en wát voor nieuw trekhaakjasje jullie willen….
De winter staat tenslotte voor de deur ⛄❄
XXX
gaan we doen Kukie!!!